25th hour

edward norton'un harika monologu...

yeah . fuck you . too.
fuck me? fuck you .
fuck you and this whole city
and everyone in it.
no. no. no. no. no.
fuck the panhandlers
grubbing for money.
smiling at me behind my back.
fuck the squeegee men
dirtying up the clean
windshield of my car.
get a fucking job.
fuck the sikhs
and the pakistanis
bombing down the avenues
in decrepit cabs.
curry steaming out their pores.
stinking up my day.
terrorists in fucking training .
slow the fuck down !
fuck the chelsea boys
with their waxed chests
and pumped-up biceps.
going down on each other
in my parks and on my piers.
jiggling their dicks
on my channel 35!
fuck the korean grocers
with their pyramids
of overpriced fruit
and their tulips and roses
wrapped in plastic.
ten years in the country.
still no speakee english .
fuck the russians
in brighton beach .
mobster thugs sitting in cafes.
sipping tea in little glasses.
sugar cubes
between their teeth .
wheelin' and dealin'
and schemin' .
go back
where you fucking came from .
fuck the black-hatted hasidim
strolling up and down
4 7 th street
in their dirty gabardine
with their dandruff.
selling south african
apartheid diamonds.
come on .
your wife deserves this.
fuck the wall street brokers.
self-styled masters
of the universe.
michael douglas-gordon gekko
wannabe motherfuckers
figuring out new ways
to rob hardworking people blind .
send those enron assholes
to jail for fucking life.
you think bush and cheney
didn't know about that shit?
give me a fucking break.
worldcom .
fuck the puerto ricans.
twenty to a car.
swelling up the welfare rolls.
worst fucking parade
in the city.
and don't even get me started
on the dominicans.
'cause they make
the puerto ricans look good .
who's this fuckin' guy?!
get the fuck outta here!
fuck the bensonhurst ltalians
with their pomaded hair.
their nylon warm-up suits.
their st. anthony medallions.
swinging their jason giambi
louisville slugger baseball bats
trying to audition
for ''the sopranos.''
fuckin' crack
your fuckin' head open !
fuck the upper east side wives
with their hermes scarves
and their $50
balducci artichoke.
overfed faces
getting pulled and lifted
and stretched all taut
and shiny.
you're not fooling anybody.
sweetheart.
fuck the uptown brothers.
they never pass the ball .
they don't want to
play defense.
they take five steps
on every layup to the hoop.
and then they want to
turn around
and blame everything
on the white man .
slavery ended 1 3 7 years ago.
move the fuck on .
fuck the corrupt cops with
their anus-violating plungers
and their 4 1 shots.
standing behind a blue wall
of silence.
you betray our trust!
fuck the priests
who put their hands
down some
innocent child's pants.
fuck the church that protects
them . delivering us into evil .
and while you're at it.
fuck j .c.
he got off easy --
a day on the cross.
a weekend in hell .
and all the hallelujahs of the
legioned angels for eternity.
try seven years
in fucking otisville. j .
fuck osama bin laden .
al qaeda.
and backward-ass cave-dwelling
fundamentalist assholes
everywhere.
on the names of
innocent thousands murdered .
l pray you spend the rest
of eternity with your 7 2 whores
roasting in a jet-fuel fire
in hell .
you towel-headed camel jockeys
can kiss my royal lrish ass.
fuck jacob elinsky.
whining malcontent.
fuck francis xavier slaughtery.
my best friend .
judging me while he stares
at my girlfriend's ass.
fuck naturelle riviera.
l gave her my trust.
and she stabbed me in the back.
sold me up the river.
fucking bitch .
fuck my father
with his endless grief.
standing behind that bar.
sipping on club soda.
selling whiskey to firemen
and cheering the bronx bombers.
fuck this whole city
and everyone in it.
from the row houses of astoria
to the penthouses
on park avenue.
from the projects in the bronx
to the lofts in soho.
from the tenements
in alphabet city
to the brownstones
in park slope
to the split-levels
in staten lsland .
let an earthquake crumble it.
let the fires rage.
let it burn to fucking ash .
and then let the waters rise
and submerge this whole
rat-infested place.
no.
no. fuck you .
montgomery brogan .
you had it all .
and you threw it away.
you dumb fuck!

maço cehennemi

tamam, benimle yaşayıp sonra düzüşecek, kokain çekecek, içki
içecek ya da sadece konuşacak yeni
bir erkek arayışıyla beni terk eden bütün kadınları
şimdi bağışlıyorum.

artık genellikle can sıkıcı
ve yapı itibariyle
duygularını iyi ifade edemeyen
biri olduğumu biliyorum, dahası
genellikle aynı şeye ve/veya şeylere
ilgi duymuyorduk.

ama o zaman
bağışlamanın ya da anlamanın
benim için çok zor olduğunu
bilmenizi isterim; duvarları ya da
yapılmamış yatağı ya da yerdeki
gazeteyi seyrederek geçirdiğim
maço cehenneminden
farksız birçok gece hatırlıyorum; dakikalar
beynimin içinde boğulmuş;
ve ortalığa kadın eşyaları saçılmış olurdu mutlaka:
yatağın üzerindeki giysiler, yerde ayakkabılar, etajerin
üzerinde ruj, banyoda saç fırçası...

bir kadının başka bir erkeği bana yeğlemesini
bir türlü anlayamayan
değerli benliğim vardı bir de.
kabullenmeyi reddederek
sabaha kadar odada volta attığım
birçok gece var, iki büklüm,
iki elimle midemi tutarak 'siktir, siktir,
siktir...' diye söylenerek.

ve unutmaya çalışmak, ucuz barlara gitmek,
arayış içinde, nadiren bir şey bularak, bulunca da
aslında hoşlanmadığın bir rolü oynamak, kabul
edilmesi gerekeni zarafetle kabul etmektense
ucuz bir intikam peşinde koşmak.

benim için birini terk etmeseydiniz ya da
biri sizi terk etmeseydi hiçbirinizi tanıma
fırsatı bulamayacağımı biliyorum şimdi--
o berbat gecelerle birlikte anımsanan
iyi gecelere içiyorum; işler yolunda gittiğinde
herkes kadar mutlu olabildik
ve bana sunabileceğinizin en iyisini
sunduğunuz için hepinize müteşekkirim;
yüreğimde yaşamaya devam edeceksiniz ve
bir yerlerde bir cennet varsa şayet
bir gün hepiniz
orada olacaksınız
büyük beyaz köpekbalığı
esarette
şaşkın gözlerle, şaşkın aptal gözlerle
sonsuza dek dönüp duruken.

orospuya gerçek adını sormak

türk erkeklerinin kronik kişilik bozukluklarından biri. ne farkediyorsa yatakta adının mehtap yahut sevtap olması.


- adın ne gız?

+ mehtap

- o değil gerçek adın amk

+ sevtap

- o değil gerçek adın

+ mehtap

- o değil gerçek adın.........

o değil gerçek adın... sonsuza gider bu. güya çok çakal ya ilk cevapta hemen anladı yalan söylediğini. vay amk.

inanmak istenilen yalanlar

yorgun ve bitkin bir şekilde okuldan çıkmıştım. ağır ağır ilerleyen trafikte evime doğru yol alıyordum. hava bok gibiydi. tasviri mümkün olmayan bir bokluk içindeydi. yarım saatten fazla süren bir yolculuktan sonra tam durakta inmek üzereydim, telefonum çaldı. zaman zaman görüştüğüm bir arkadaşım arıyordu. bazen telefonlarına bakmazdım. boş şeylerden bahseder, boş hayallere kapılır ve buna karşısındakilerin de inanmasını beklerdi. bu sefer nedense hiç düşünmeden açtım. yanında kızlar olduğunu, tek kalmak istemediğini ve yakınsam benim gelmemi söylüyordu. içinde kız olan bir ortamı eğer türkseniz reddetmeniz bir zor olabiliyor, ama çok yorgundum. gidip kendimi orda pazarlayamayacak kadar yorgundum. beynim reddetmek istiyordu bu teklifi. önce hayır dedim ben eve gidiyorum. ısrar edeceğini biliyordum. dayanamayacağımı biliyordum. kabul ettim. bitkin bir şekilde baya bir yol yürüdüm. bi an ne kadar boş bir insan olduğumu, hemen taksiye binip uzaklaşırsam daha erdemli olacağımı ve kendimi daha iyi hissedeceğimi düşündüm. uzun sürmedi. çünkü iradesiz biriydim. yapamazdım.

bu duygularla daha fazla uğraşamayacağımı anlayıp, kızlara konsantre olmuştum. nasıllardı acaba? sarışın severdim ben, keşke sarışın olsalardı diye içimden geçirdim. nasıl göstermeliydim acaba kendimi. olduğum gibi mi? yoksa espriler yapan güleç yüzlü bir piç mi olmalıydım? yoksa ağır mı takılmalıydım, tom waits gibi mi bakmalıydım? saçmalama dedim. neden bu kadar kastın ki şimdi? hem belki çok çirkinler. belki iğrençler. ama ya güzellerse...

en son bi kadına karşı samimi olduğumda, kendim olduğumda çığrından çıkmıştım onu hatırladım. 1 sene süren bi ilişkiydi 3 seneme malolmuştu. bu yüzden bi kadınla ilk tanıştığımda kim olacağıma karar veremiyordum. yıllarca kişilik bölünmesi yaşamış, en sonunda da kendimi kaybetmiştim. bilemiyordum. yorgundum. zaten mütemadiyen karar veremezdim. kararsız, aceleci, ağzına geleni söyleyen bi tiptim.

oturdukları cafeye ulaşmıştım. onları gördüm. 2 kız bir erkek. arkadaşımın hangisini bana pasladı düşüncesiyle yanlarına doğru yaklaşıyordum. biri esmer biri sarışındı. merhabalaştık ve tanıştık. bir tane kahve istedim. ve on arkadaşımın esmere elini atmasıyla onla oynaşmasıyla sarışının bana kaldığını öğrenmiş oldum.

tam bir afetti. gözleri mavi teni beyazdı. saçları dalgalıydı. ve tahrik edici bakışlara sahipti. kim olma gel-gitleri yaşarken kontrolü tamamen yitirmiştim. yorgundum.

sudan bir sürü muhabbetten sonra - okul nasıl, dersler şöyle, ortam böyle, şuralıyım 3 kardeşim var vs- sinemadan söz açılmıştı. tam benim ilgi alanımdı. şimdi en iyi atışımı yapacağım ve halil pazarlamaya taş çıkartacağım diye düşünmüştüm. yıllarca günde 3- 4 film izleyerek asosyal bir hayat sürmüştüm münzevi evimde. bu mevzu benlikti ve bu kızı istiyorum demiştim. ona 2 hafta sonra sırılsıklam aşık olacağımı biliyordum. genellikle seviştikten sonra aşık olan biriydim. bilemiyorum öyleydim işte.

derken; konu closer'a gelmişti. hani şu kahrolası jude law'ın filmi olan closer.

kız sarkastik biriydi ve bu hoşuma gitmişti. bi an telefonu çaldı. uzaklaştı konuştu geldi. bir şey düşünmemiştim. sonra mesajlaşmaya başlamıştı. o bittikten sonra closer ile ilgili konuşmaya devam etmişti.

bi an nedense; onu birine benzettiğimi ama kime benzettiğimi bulamadığımı söylemiştim. - dünyanın en klişe tanışma süreci cümlelerinden biridir denemeyin-

o da bana gülerek;

benim seni jude law'a benzettiğim gibi mi demişti. o, arkadaşı ve arkadaşım kahkalar eşiğinde gülmüşlerdi.

bende bi an öyle olduğumu sanmıştım. ama dalga geçmişti benle eve gidince kapıyı açtığım ilk anda karşıma çıkan aynada durumun farkına varmıştım.

yaralamıştı beni.

Arabalar 'Ne Olurdu Acaba' Diyen insanlarla Dolu

At yarışlarından dönerken
yeşiller içinde bir kadın gördüm
her tarafı göt ve meme--karşıdan karşıya
geçen baygın bir ruh
sarhoş ve yeşil bir antilop kadar seksi
kaldırıma gelince ayağı takıldı ve
yere düştü
öylece pisliğin içinde oturdu durdu
arabamda oturup onu
seyrediyordum
sanki hiç birşey olmamış gibi
öylece kayıtsız hissettim kendimi
bu yeşil yaratığa bakıyordum
aniden 20 metrelik bir kamyon geldi
ve tam kadının önünde durdu
adam inip bayanı ayağa kaldırdı.
beyaz çalışma giysileri içindeki
bu genç adamın yüzü kızardı
kızın vücudu nefisti, gerçekten de öyle
ama düşecek kadar da aptaldı,
yaşamı da öyledir garanti
birer kule misali yüksek topuklar üzerinde
yalpalanmaktadır
durup bembeyaz dizlerini ovaladı
aptal, korkak sarışın ve yalnız genç adam
kadınla konuşmayı sürdürdü
ama kadın birden
en yakın barın nerede olduğunu sordu
adam sırıtarak caddenin sonunu gösterdi
artık pes etmişti
kamyonuna bindi
20 metrelikmobilya, battaniye
ve soba dolusu
caddede yoluna devam etti
yeşil antilop bara girmek üzere
karşıya geçti
sallanarak ve titreyerek
titreyerek ve sallanarak
öyle birşey işte
gözlerimiz ona takılmış
izliyorduk
arkamda arabalar birikmişti
iri yarı biri korna çaldı
vitese taktım
marketin önünde
arabayı ikiye katlayacak
büyüklükteki çukurun önünde
biraz yavaşladım
diğerleri de beni takip etti
çukurun önünde yavaşladılar:
18 arabanın içindeki erkekler
aynı şeyi
kaçıp giden adamı düşünmekteydiler
'ne olurdu acaba' --
güneş batmak üzereydi
trafik ağır ilerliyordu
yaşam ne kadar da dayanılmazdı.

ezan okunurken aşık olmaktan vazgeçmek

upuzun bir kahpeydi. saçları kısaydı turuncuya çalardı. ilk kez okulda öğrenci işleri sırasında görmüştüm onu. 1 saat sonra da bulunduğum sınıfa adımını atmıştı. okulun daha ilk haftasıydı. öncesinde hiç görmemiştim kendisini. heralde alttan ders alıyor diye içimden geçirmiştim hoca dersi anlatmaya başladığında. sadece önüne bakıyor hiçbir şekilde kimseyle göz temasında bulunmuyordu. kendisini ağırdan satan kahpelerden diye düşündüm hemen. böyle çok kız tanımıştım ve işimin kolay olacağı düşüncesiyle arsız bir mutlulukla doldurmuştum içimi o an. hedefti o artık benim için. yeni oyuncağımdı. yeni heyecanımdı. sabah erkenden kalkıp çocuklar gibi kendimi okula hazırlama sebebimdi. karılar gibi. metroseksüel ilan edilmiş zavallı milenyum erkekleri gibi.

otoparkda görüyordum hep, arabası vardı. mini eteğiyle eğilip oturunca penthouse'dan fırlama gibi oluyordu. bir filmin içinden çıkıp gelmiş gibi yürüyordu. yüzü o kadar da güzel değildi diyordum kendi kendime, yüz önemlidir diyordum. içimi siktiri boktan bir karamsarlık almıştı ve bu şekilde kendimi avutmaya çalışıyordum. onu elde edemeyecektim. hatta tanışamayacaktım. bu kız gerçekten diğerleri gibi değildi. ağırdan almıyordu. ağırdı. kendine has bir havası vardı. tamamen gerçekti bu kahpe. diyerek bir zamanı böyle harcadım.

kantinde onu gördüm bi gün. biriyle konuşuyordu. konuştuğu benim tanıdığım bir hatundu. hemen gittim hızlı hızlı. hatuna ne diyeceğimi bilmeden koşar adım yürüdüm. çok sigara içerdim, soluk soluğa kalmıştım. bizim kıza selam verdim. o da naber len diyerek mevzuya daldı. turunculu orospu hala yüzüme bakmıyordu. ilk gördüğünde merhaba der gibi ağzını bükmüş sonra yüzünü benim olduğum yörünge dışında her tarafa çevirmişti. şöyle böyle derken bizimm hatun öğle yemeğine çağırdı. turunculu da gelecekti hem. hemen kabul ettim.

yemeğe gittik. biraz espri yaptım. gülümsedi. iki gün sonra yine gittik bu sefer güldü. sonra sınıfta yanına oturdum ismiyle hitap ediyordum artık. beraber sigara içmeye beraber yemek yemeye gidiyorduk. okul dışında da görüşmeye başlamamız 2 haftamızı almıştı. kahveler içiyor, nargileler tüttürüyorduk.

bu kızda beni çeken bir şey vardı. ses tonu, şuh kahkaları, mini etekleri, dolgun dudakları ve sert memeleri... ona aşık değilim diyordum, elde etmek istiyordum ilk önce, sonra zaten aşık olurdum. kendimi nasıl olsa kaptıracaktım biliyordum. yıllarca kadın milletinden çok şey çekmiştim. geneli yaralamıştı beni. önyargılarım vardı ama hep başa dönme isteğim de vardı aşktan kadınlardan tamamiyle bir türlü vazgeçmemiştim. her zaman temiz bir sayfa bulsam yazılmak istediğimi düşünürdüm. ama yoktu öyle bir sayfa da derdim. zaman zaman ağır triplere giriyordum. histeri krizlerine girip çıkıyordum.

1 ay kadar zaman turuncuyla sevişeceğim günü hayal ettim. kaptırmıştım da kendimi. onla yemek yapmayı, iyi bir müzik ve içkiden sonra sabahlara kadar tavşanlar gibi yatakta dönüp durduğumuzu, amerikan aşk filmlerindeki orospu çocukları gibi birbirimize türlü munzurluklar yaptığımızı hayal ettim. arkadaşlarıyla aramı iyi yapmış, her şeyi kontrolüm altına aldığımı sanmıştım. kimin ağzını yoklasam tamam bitti artık siz oldunuz lafları işitiyordum. turunculunun arkadaşlarına söylediği de bu şekilde şeylerdi.

artık o günün geldiğini hissetmiştim. güzel bir yerde buluştuk. daha önce hiç açmadığım konuları açmıştım. nolacaktık biz demiştim. olacağız demişti. ağzıma çalınan balla sevindirik olup yine hayallere dalmıştım.

iki gün sonra, telefonlarıma cevap vermedi. ilk zamanlar bunu yapardı ama sonra bu huyundan vazgeçerdi. acaba yine tirp mi atıyor diye düşünürken siktir et üstüne gitme dedim kendi kendime.

derken; bir gün sonra onları gördüm. el ele sinemaya giriyorlardı. çok yakışıklı bir orospu çocuğu vardı yanında. dışarı çıkıp bir sigara yaktım. ezan okunuyordu. yukarı bakıp sövdüm. eve gidip yattım.

niye böyle olmuştu saatlerce düşündüm. defalarca aramama rağmen telefonuna bakmıyordu. arkadaşlarına sorduğumda onlar da şaşırmışlardı. bilmiyoruz diyorlardı. ertesi gün gidip bildiğim ne kadar küfür varsa edecektim, suratına sıçacaktım. ucuz intikam duygularıyla sabahı zor ettim.

okula gittim. öğlen ancak görebildim. iğrenç bir güneş vardı. otoparkta yakaladım.

- ya inanamıyorum dedim.. sen ve o... diye devam edecekken..

+ lütfen uzatma olan oldu üzgünüm. dedi.

ne zaman bir konuşma için hazırlık yapsam sıçıp batırır heyecanlanırdım spontane yaşardım çünkü mütemadiyen.

arabasına binip gitti sonra. uzaklaştı aniden. öylece kalakalmıştım ben.

bir sigara yaktım. ezan okunuyordu. yukarıya bakıp sövdüm. daha şiddetli sövdüm.

eve gidip yattım. zil çaldı. kapıcı aidat istemeye gelmişti...

siz aşk nedir bilmezsiniz

Siz aşk nedir bilmezsiniz dedi Bukowski
Ben elli bir yaşındayım bir bakın bana
Genç bir güzele aşığım
Kötü saplandım bu işe ama O'nun da hali kötü
Fakat olacaksa böyle olsun
Kanlarına giriyorum onların ve kurtulamıyorlar benden
Herşeyi deniyorlar kaçmak için
Ama sonunda hep geri dönüyorlar
Hepsi geri dönmüştür bana
Ama gördüğüm bir tanesi dışında
Ağlamıştım ardından
Ama kolay ağlardım o zamanlar
Çocuklar sert içkileri yaklaştırmayın yanıma
Acımasız oluyorum o zaman
Burada oturuyor bütün gece
Bira içebilirim siz hippilerle birlikte
Bu biradan on beş litre içerim ve
Bana mısın demem, su gibi gelir bana
Ama bir defa koklatın sert içkileri
Pencereden dışarı atmaya başlarım insanları
Kim olursa olsun fırlatırım dışarı
Bunu yaptım daha önce
Ama siz aşk nedir bilmezsiniz
Bilmezsiniz çünkü hiç aşık olmamışsınızdır
İşte iş bu kadar basit
Genç bir fıstık buldum şimdi, öyle güzel ki..
Bukowski diyor bana, Bukowski diyor o minicik sesiyle
Bense ne var diyorum
Ama aşk nedir bilmezsiniz siz
Size ne olduğunu anlatıyorum ama dinlemiyorsunuz
Aşk buraya kadar gelip kıçınızı dürtse
Bu odada içinizden birinin ruhu duymaz
Şiir okuma toplantılarının boktan bişey olduğunu düşünürdüm
Bana bak ben elli bir yaşındayım ve çok dolaştım
Boktan diyorsam öyledir
Ama sonra dedim ki kendime Bukowski
Aç kalmak daha boktan
Sonuçta işte buradasın ve hiçbirşey olması gerektiği gibi değil
O adam neydi adı Galway Kimel
Bir dergide resmini gördüm
Yakışıklı bir suratı var ama öğretmen
Tanrım düşünebiliyor musunuz
Eyvah sizler de öğretmensiniz
Size de küfrediyor oluyorum o zaman
Hayır o adamın adını hiç duymadım
Ne de ötekinin, hepsi birer asalak
Belki egom yüzünden artık çok fazla okumuyorum
Ama, şu ünlerini beş altı kitap üstüne
Kuran insanlar var ya,
Hepsi birer asalak
Bukowski diyor bana bu kız
Niçin klasik müzik dinliyorsun bütün gün
Sizi şaşırttım değil mi
Benim gibi kaba ayyaş birisinin
Klasik müzik dinleyeceğini düşünmezdiniz
Brahms, Rachmaninoff, Bartok, Tdeman
Kahretsin burada yazamıyorum
Çok fazla sessiz, çok sayıda ağaç var burada
Şehirleri severim, en uygun yerler benim için
Her sabah koyarım klasik müziğimi
Ve oturup yazı makinemin başına
Bir puro içerim bakın işte böyle
Ve Bukowski derim sen şanslı bir adamsın
Bukowski bu belaların hepsini atlattın
Ve sen şanslı bir adamsın
Ve mavi duman yayılır masamın üstüne
Ve pencereden dışarı Delengpre Caddesi'ne bakarım
Ve derin nefes alır ve yazmaya başlarım
Bukowski işte yaşam budur derim kendi kendime
Yoksul olmak iyidir, basur olmak iyidir, aşık olmak iyidir
Ama siz nasıl birşey olduğunu bilmezsiniz
Sevgilimi görseydiniz ne dediğimi anlardınız
Buraya gelince baştan çıkacağımı düşündüm
Tam böyle olacağını bildi, böyle olacağını bana söylemişti
Allah kahretsin ben elli bir yaşındayım o ise yirmi beşinde
Birbirimize aşığız ve o beni kıskanıyor, Tanrım bu güzel birşey
Buraya gelip baştan çıkarsam, gözlerimi oyacağını söylemişti
Alın işte aşk sizlere
İçinizden hangisi bilir böyle birşeyi
Sizlere birşey söylemeliyim
Öyle adamlarla tanıştım ki hapishanede
Üniversitelere ve şair toplantılarına giden
İnsanlardan çok daha fazla yol-yordam bilen insanlardı
Kan emicidirler onlar, bütün görmek istedikleri
Şairin çorapları kirli midir acaba ya da koltukaltları kokuyo mudur
Ama sizden şunu hatırlamanızı istiyorum
Bu odada yalnız bir tane şair var bu gece
BELKİ DE BU ÜLKEDE YALNIZ BİR TANE ŞAİR VAR BU GECE
O DA BENİM
İçinizden kim biliyor yaşamı, içinizden kim biliyor herhangi birşeyi
Hangi biriniz hayatında işinden kovuldu?
Ya da sevgilisine dayak attı ya da sevgilisinden dayak yedi
Beş defa kovuldum ben Senis and Rocbuck'tan
Kovmuşlar, tekrar kovmuşlardı beni
Otuzbeş yaşındayken tezgahtarlık yapıyordum onlara
Sonra kurabiye çalarken yakalandım
Ben nasıl olduğunu bilirim çünkü ONLARDAN GELİYORUM
Elli bir yaşındayım ve aşığım
Şu gencecik güzel şey diyor ki bana: Bukowski
Ve ne var diyorum, O ise
Sen pisliğin tekisin diyor bana
Ve bebeğim beni anlıyorsun diyorum
Bu dünyadaki tek güzel şey O
Kadın ya da erkek bu tür hareketine katlanacağım tek kimse
Ama siz aşk nedir bilmezsiniz
Hepsi geri döner bana sonunda, her biri geri döner
Yalnız o sözünü ettiğim bir tanesi,
Hani o sözünü ettiğim bir tanesi
Yedi yıl birlikte yaşamıştık, çok içerdik
Bir avuç memur görüyorum ben bu odada
Şair filan yok aranızda, hiç şaşırmadım bu işe
Şiir yazmak için aşık olmak gerekirdi
Ve siz aşık olmak nedir bilmiyorsunuz ki
Sizin derdiniz bu!
Şu ağır içkiden verin biraz bana
Tamam buz istemem güzel
Güzel işte çok güzel böyle
Haydi bakalım gösteriye başlayalım
Ne dediğimi hatırlıyorum
Ama bir tek atacağım yalnızca
Ne de güzel tadı var şu meretin
Haydi uzatmadan bitirelim bu işi
Yalnız bundan sonra kimse durmasın
Açık pencerenin yanında

morrissey

şu günlerimin değişmez adamı, bugünlerimin vazgeçilmez kitabı, filmi, bilmemneyi gibisinden başlayan girişler vardır bazı cümlelere, yok işte bu öyle bir şey değil. morrissey'den bahsediyorum, abartıyorum belki, belki çok büyütüyorum gözümde, ama tüm zamanlarımın özetidir kendisi. kendi ruhuma en yakın bulduğum müzisyenlerden biridir. belki şarkı sözü yazarı olsam, müzik yeteneğim olsa, onun gibi bir şey çıkardı ortalığa. özelimdir, dokunulmazımdır, mabedimdir, kutsalımdır, sığınağımdır, yaralı ceylanımdır benim kısacası morrissey...

the smiths'deyken de acayipti, sonra kendi başına yol aldı daha acayip bir şey oldu.

münzevidir, aksidir, genellikle mutsuzdur, arızalıdır, istenmeyen sevgilidir, buruktur, mütemadiyen kaybedendir. ama naiftir de, bir sevgiliye söylenecek en güzel şeyleri söylemiştir, yapış yapış duygusallıktan uzak, özel bir adamdır. özel duyguları özel davranışları olan antik yunan insanlarından...

ingiltere'nin belki de en yüce gruplarından biri olan the smiths'deyken daha bir dünya şarkıları yazardı. daha geniş bir perspektifi vardı. varoluşu betimlemeye çalışır, tanrının olumsuz olduğundan bahseder, kendisini terkeden sevgililerine kavgada söylenmeyecek laflar ederdi. kusardı. patlardı. ama sonuçları efendilikle de kabul eder voltasını alırdı vakur içinde.

sonra anlaşamadı dağıttı grubunu sonlara inanan moz... tek başına oldu. şarkılarının altyapısı hiç değişmedi. the smiths'in adı değişmişti sanki sadece, aynı altyapıda şarkılar gelmeye başladı. you are quarry ile tavan yaptı. herkesin moz başlangıcı oldu bu albüm.

çok uzattık;

çok tuhaf şarkıları var herifin. çok tuhaf sözleri var. hayatın içinden çıkan bıçak gibi laflar. çok gerçek. insanı yıpratan bir gerçeklik. dağıtan siktiri boktan hayat detayları. ama-sı olmayan yarım cümleler.

kolay değil bu yüzden moz olabilmek. kolay değil bu yüzden o sözleri söyleyebilmek. bedbah bir çocukluğunuz varsa, imkansızdır neredeyse düz bir hayat yaşamanız.

kutsal kitapların para karşılığı alınabilmesi

bir tuhaflık göstergesi.

yahu yazarı tanrı bir kere değil mi bu kitapların, ya da dur! editör tanrı, yazar peygamberler diyelim. her neyse , ulvi bir yaratık olduğu aşikar. öyle senin benim gibi barlarda hatun avlamaya ya da avlanmaya çalışan tiplerden değil yani. hani o derece çok ciddiye alınacak şahsiyetler.

o kadar yazılmış işte, şarap ayini, baba , kutsal ruh, oruç, sünnet, ağlama duvarı , cennte cehennem, loca, halk tribünü gibisinden.

yahu o kadar şey yazılmış, neden parayla satılmaz bunlar kutsaldır denmemiş hayret ediyorum ve bildiğin esefle kınıyorum.

ağzımızı kutsallar hakkında açtığımızda , bizi bulsalar ıslak değnekle dövecek raddeye gelenlere soruyorum, peki o zaman bu kadar kutsal fetişisiniz, neden para gibi dine hiç yakışmayan, imanla , hijyenle zerre alakası olmayan bir şeyi birleştiriyorsunuz?

günler ve hissettirdikleri

pazartesi: kesinlikle en boktan gün. haftanın başı. pazar sonrası rehavetinin bir türlü atılamaması. bu yüzden de sanki mesai saatinin uzadığını hissetmek. birilerine para kazandırmak için sabah erkenden kalkma maratonunun başlangıcı. cuma'ya daha çok var , bu hafta bitmez duygusu.

salı: garip bir gün. pazartesi'nin etkilerinin atılmaya başlandığı ve tekrar iştigal edilen neyse ona motive olunmaya başlandığı bir zaman silsilesi. cuma'ya hala daha çok var.

çarşamba: kritik bir gün. perşembe'nin bir adım gerisinde olması ve cuma'ya gidilen yolda önemli bir mevkide bulunması düşündürücü. işe ya da okula tamamiyle alışıldığı, tam motivasyon başlangıcı.

perşembe: en kral günlerden biri. cuma için tüketilmesi elzem. isim de karizmatik gelir bana. perşembe yahu. insan adı bile yapılabilir.

cuma: sabahı, insanın kendini en iyi hissettiği zamanlardan biridir hayatta. hem okula hem işe gitmek zevklidir. programlar bu günün öğle arasından sonra başlar ve ihtimaller insana hoş bir keyif verir. akşam şurda ihtimalim sabah şurda uyanma ihtimalim gibi.

cumartesi: çalışanlar için lanet bir gün. havanın güzel olması bunu daha da çekilmez yapabilir. çalışmayanlar için ise fırsat maliyeti yaratan günlerden. alternafi bol olan insan için bunun ivmesi daha da hızlanıp insanı şımarık bir penguen haline bile getirebilir.

pazar: avrupa'da intihar edilen günlerin başında gelen bir gün(müş). sabahı ve öğlesi güzeldir. ama akşam hava karardıktan sonrası ertesi gün erken kalkacaklar için berbat bir zaman dilimidir. yarının pazartesi olduğunu düşünmek ve bu hissiyatla nefes alınan zamandan zevk alamamak. yaşamadan yaşayacaklarını düşünüp içine girilen sendrom.

erkekler tuvaletinde oluşan kaos

erkeklerin spontane hareketler yapmasına neden olandır. kaostur umumi erkekler tuvaleti bir çok erkek için. herkes bir tuhaf davranır nedense. işeyip el yüz yıkanıp aynadan yan taraftakine, arkadakilere ve kendine sıkı, sert her an kavga edecekmiş gibi bakmak olmazsa olmaz ritüellerindendir.

gerginiz toplumca birader. herkes bir aşağılık kompleksi içinde sürdürüyor hayatını. herkeste bir yara bere mevcut. tuvalette bile rahat olamıyoruz. hep birlikte işerken bile tedirginiz. pisuvardaki tedirginlik, acaba biri sikime bakıyor mu düşüncesi, özgüveni olanın sikini gösterme çabası, olmayanın sağ ya da sol elinin işaret parmağıyla onu büyük gösterme yahut gizlemeye çalışma çabası... bu çabanın yarattığı komik durum, tuvaletin dışında bekleyen sevgilinin yanına gidildiğinde içerdeki adamdan eser kalmamış olması...

tuvalet bile mahalle baskısının olduğu mekanlar bizim için.. orda bile ne tadını ne simasını bildiğimiz toplum bize hakim. acabalarla dolu işeme süreci, paranoyaklık, hızla ordan çıkma telaşı...

teknolojinin 2020 yılında tanrıya ulaşması

nereye varacak ulan bu teknoloji sorularının cevabıdır.

- samsung gururlar sunar, '' srz666''

özelliikleri;

- günah yazıp silme

_ 1200 kadar sevap kaydedebilme

- haftanın 2 günü sağnak yağmur yağdırabilme

- bulutlara şekil verebilme

- 70 yıla kadar yaşam garantisi

- rüyalardaki hatunu buldurabilme

- 3293993 hızında istediğini yanına getirebilme

ve heroes'daki karakterden bir mix yapabilme.

hepsi sadece srz666'da

üstelik kdv'si de bizden, sadece 5000 tanrı euro'suna sizin olabilir.

blue mountain state

1.sezon tanıtım afişinden de anlayacağınız üzere baya seksi bir dizi. amerikan işi. amerikan üniversite gençliği dizisi, amerikan futbol takımı elemanlarının hayatı. amerikan pastası filan diyeceksiniz ama yok öyle değil. daha bir güzel bu. daha bir eğlenceli. daha komik, kurgusu daha sağlam, anlattığı hikayeler daha gerçek, oyunculuklar daha iyi, her bölüm 20 dakika. çerezlik bir şey anlayacağınız üzre. mevzular, seks, gece partileri, arkadaşlık ilişkileri, alkol, uyuşturucu vs. ilk sezon bitti 13 bölüm olmak üzere. ben sevdim. insan izleyip izleyip hayıflanıyor tabii gençliğe bak diye. biz nerelerde kimlerle muhattap olmuşuz diye. ama güzel boşver.

bir vavien yazısı

başrollerinde engin günaydın, binnur kaya ve settar tanrıöğen'in olduğu taylan biraderlerin yönettiği, senaryosunu daha çok ilginç şeyler çıkarıp burhan altıntop etiketini üstünden bir çırpıda atacağına inandığım engin günaydın'ın yazıverdiği tokat'ta geçen bir sen-ben öyküsü. anadolu insanı öyküsü. dün gece dvd'den izleme fırsatı bulduğum sımsıcak bir battaniye gibi insanı sarıveren son yıllarda çekilmiş en iyi türk filmlerinden biri. zaten iflah olmaz bir coen brothers fanatiği olan bünyeyi(bendeniz) fevkaledenin fevkinde içine alıveren bir film. kapkara bir komedi.

futbol basit bir oyundur. önemli olan onu olabildiğince basit oynamaktır der johan cruyff. engin günaydın'da kara film türünün böyle bir şey olduğunu çok iyi biliyor. beceriksiz, aptal anti-kahramanlar, masum birkaç insan, saçmasapan olaylar silsilesi vs.. kara film türünün kaba özellikleri. bunların hepsini çok iyi işlemiş. basit oynamış futbol diliyle. tek top yapmış. anlatmak istediğini anlatmış. vavien metaforunu da gayet iyi kullanmış. vavien fransızca anlamıyla gel-git demek. elektrik akımının gelip gitmesi.

gel-git'ler yaşayan bir adam çizmiş celal adında (engin günaydın). mutsuz bir taşralı. 20 yıllık elektirikçi ama yeteneksiz depresif bir adam. karısıyla yatağa girmekten utanan bir adam. karısını beğenmeyen taşralılardan.ergen bir çocuk ve saf bir kadına sahip. her mutsuz anadolu erkeği gibi mutluluğu pavyonlarda arayan, bütün parasını karısına yalan söyleyerek gittiği pavyonlarda bırakabilen amsalak bir karakter. karısı var en safından. kocasından başka bir şey düşünmeyen her şekilde onu affeden, affetmek isteyen ( binnur kaya). çocuk var erkeğinden. ergenlik çağında, o da mutluluğu mastürbasyonda arıyor. annesi babası evde yokken porno izleyip mastürbasyon yapıyor mütemadiyen.

ve olaylar gelişiyor işte bundan sonra. herkesin aa benim bi tanıdığım var, aa bizim mahallede, köyde şunlar şunlar da böyle diyebileceği türden.

filmin en etkileyici sahnesi;

kocası celal'in yaptığı tüm adiliklere, kötülüklere rağmen, son sekansların birinde sevilay'ın evde onunla yaptığı para muhabbetidir bence. orda işte diyorsunuz anadolu kadını sadakati böyle bir şey işte. metropol orospularından sıtkı sıyrılıyor insanın. aklına geliveriyor ulan eskiden böyle kadınlar vardı diye. hala var merak etmeyin. çankaya'dan, etiler'den, bağdat'tan, park caddesinden, filistin'den kafanızı çıkarmanız biraz geldiğiniz yerlere bakmanız yeterli olacaktır.

derken; binnur kaya aşmıştır resmen bu filmde. yüce bir oyuncudur şahsımda kendisi. filmdeki çoğu sahnede, içimden geçirmedim değil, böyle bir masumiyete sahip olmak, sevilay gibi biriyle beraber olmak için neler vermezdim diye. ama izin vermezler biilyorum. izin veremem biliyorum. o iş zor biraz .

izleyin abi bu filmi. on numara film. günlük hayatın sersemliğinden sıyırıyor insanı. mutlu mutsuz arası bir şey oluyorsun. filmde öyle zaten. mutlu mutsuz bir film.

çirkin samimiyeti

önemli olan
geçmişte yaşadıklarımdan sonra
içimde birkaç şiir
daha kalması
benim kalmam
ve yaşadığım bütün kentlerde ve
yerlerde
her zaman
sevdiğim
bu duvarların
hala burada olması
ve radyonun çalması.

şiirin adı mutfaktan yağan talih. barındığı kitap gece çılgın ayak sesleriyle yıkıldı. kısacık bir şey. ama çok şey anlatır. en sevdiğim varoluş şiirlerinden biridir. en sevdiğim charles bukowski şiirlerinden biridir. en sevdiğim şiirlerden biridir.

eminem

sevdiğim herif. benim için en baba rock yıldızlarından bir farkı yoktur.

hep şöyle bir algı vardır, rock yıldızları daha dişe dokunurlardır, müzikleri daha değerlidir, rapçi tayfa para peşinde koşan , görgüsüz, özenti, beş para etmeyen müziklerin insanlarıdır diye. uzun süre adı rap olan müziğin sevilmeme nedeni de burda gizlidir.

sikmişim tüm bunları. prensiplerim yoktur benim. seviyorum bu adamı. arızalı çünkü. ne olursa olsun kavgalı hayatla.

bazı adamlar vardır ölümüne karamsar olurlar çirkinlerdir.. söverler ağız dolusu tükrükle ama en fazla mizah duygusu gelişmişler de onlardır.

çok fazla önemsemezler çünkü bazı şeyleri, rahattırlar, ölümü sol ceplerinde taşırlar, o yüzden en hüzün verici kahkaların da hüzün verici hüzünlerin de sahipleri onlardır. işte bu herif de onlardan biri. onu biriyle tartışamayacak kadar seviyorum işte bu yüzden.

sevgiliyi sevişmek için eve çağırmak

bir erkeğin ya da bir hatunun yapabileceği ki üstü örtülü zaten yaptığı, en tabii eylemlerden biridir bu.

ya arkadaş ben çok sıkıldım valla artık çoğu şeyden. özellikle de samimiyetsizlikten. herkesin faraza, biraz sonra sevişecek olma ihtimaline karşın sanki öyle bir şey hiç yokmuş gibi davranmalarından sıkıldım. ülkede ne kadar genç varsa, üniversite öğrencisi varsa, sevgilisiyle bir bardan çıkarken, aklında 1 saat sonraki pozisyonlar olmasına rağmen, gecenin o saatinde, filmlerden, kitaplardan, artık sikik olmuş bok soslu felsefik akımlardan muhabbet etmesinden artık sıkıldım yahu. nedir yahu bu? saygı mı? ahlak mı? gelenek mi? nedir?

telefonda ya da msn'de cilveleşen çiftler görüyorum paso, hep böyle birbirlerini scrubble olsun, monopoly olsun, brad pitt'in son filmi olsun, için eve çağırıyorlar. gerçekten o an sevgilisiyle scrubble oynamak mı geçiyor acaba aklından? aklındaki müthiş kelimeleri sevgilisine göstermek ve zekasını kanıtlamak mı istiyor acaba içinden? ya da monopoly mi geçiyor? ne kadar bu ticari meselelere kafasının bastığını sevgilisinin görmesini mi istemekte?

- aşkım gel sevişmek istiyorum seninle.

bu kadar basit yahu. bu kadar kolay. lakin bizim buralarda, sevgiliyi sevişmek için eve çağırmak ayıp ama sevgiliyi becerecek olmayı bilmek , ona italyan yapmak, bacaklarını omza almak ayıp değil. aynı keza hatun için de bu geçerli.

beni sikmeli ama bunun direk söylememeli. beni siksin ama evde film izleyelim desin.

aynı duyguları hissedip, bu aynı duyguları birbirine söyleyemeden, bi yatağın içinde tavşanlar gibi dönüp durmanın neresindedir acaba aşk?

bu mudur yani?

tom waits diye bi adam var

en güzel gecelerin şarkılarının sahibi bir adam kendisi. hayatın fon müziği tadında sese sahip bir adam. seyyahın biri. ordan oraya elinde viski şişesiyle koşuşturmuş şarkılar yapmış zaman zaman filmlerde fantastik rollere bürünmüş. bu dünyadan olmadığı kesin ama bu adamın. antik yunan'dan geliyor sanki. bok içinde kalmış milenyumda nefes aldığına inanamıyor insan. gözleri başka, bakışları başka, hissettikleri başka. güzel bi adam vesselam.

üşenmedik tom waits top 10 yaptık. tamamen subjektif olarak. sıralama öylelemesine.

* all the world is green

* dead and lovely

* hold on

* alice

* martha

* russian dance

* i dont wanna grow up

* i hope that i dont fall in love with you

* waltzing mathilda

* romeo is bleeding

* little drop of poison

* misery is river of the world

* goin' out west

* sea of love ( cover)

* lonely

10 demiştik 15'ü bulmuşuz. idare ediverin artık :)

breaking bad sezon 3 başladı

başladı birader kendine gel. sabırsızlıkla beklediğim lafını kullanıp abartacağım kadar güzel bir dizi olan breaking bad'in 3.sezonu başladı. lost'a değişmem o derece. en güzel uykularımı bölerim onun için, telefonları kapatırım, kitapları yarım bırakırım, gecenin 3'ün de yanına meze olsun diye tekel bayiine gidip sigaramı içkimi alırım. münzevi evimde kapatır ışıkları seyre dalarım bu güzel temaşayı.

bryan cranston top sakal yapmış yeni sezonda. sarı mı sarı kızıl mı kızıl. yine aşıyor oyunculuk meselesinde. tane tane on numara temiz aksanıyla yine mest ediyor insanı. karısı durumunu öğrendi. ev değiştirdi. bunalımda şu an 2 bölüm itibariyle. kanseri yendi karısı tarafından terkedildi.

jesse ise rehab'tan çıktı artık. yavaş yavaş sarıyor yaraları. işler karışıyor iyice. bakalım bu çılgın ikili ne zaman pişirmeye başlayacak yine yeni yeniden?

ask the dust

charles bukowski'nin tanrım dediği john fante'nin en etkileyici kitabı. 20'li yaşlarındaki genç, yoksul ve naif yazar arturo bandini'nin okuyanları yaralayan hayatını gözler önüne seren ilaç mahiyetinde bir kitap. bir solukta okunabilen ender şeylerden. acı ile mizah öylesine iç içe geçirilmiş ki fante tarafından yüreği sersemliyor insanın...fırından yeni çıkmış ekmek sıcaklığı ve kokusu var bunda...

kitabın fon müziğinde ise; tom waits, leonard cohen, morphine ve üçü bir arada fındıklı var. altını çizdiklerim şunlar;


* yoksul doğdun yoksul bir köylü çocuğusun bandini. seni günah işlemeye iten yoksulluk

* ayakkabıları varımdan yoğumdan daha değerli kadınlar arzuladım

* dindar bir adam günahı için nasıl dertlenirse öyle dertlendim

* değerlerin değişiminden yanayım ben. kiliselerden kurtulmalıyız, kilise aptalların ahmakların, cibiliyetsizlerin ve şarlatanların sığınağıdır.

* dünyada beni seven bir şey olsaydı, tek bir şey, bir böcek, bir fare hatta, ama o da mazide kalmıştı, ona sunabileceğim en iyi şeyin portakal olduğunu anlayınca pedro bile ( faresi) terk etmişti beni.

* çünkü senin nefretine mazhar olan birinin olumlu yanları pek çok olsa gerek.

* midem bisküvi yüreğim arzu doluydu.

* bara gidip bir bira söyledi. cebinden çıkarıdığı bozuk paralarla biranın parasını ödedi. birayı bana getirip burnumun dibine koydu. yaralamıştı beni.

* kendimi çok iyi hissediyordum ,soğukkanlı, deri değiştirmişcesine yeni.

* o denli yaraladılar ki beni, kitaplara sığındım, içime kapandım, kasabamdan kaçtım, ve bazen camilla, onları gördüğümde aynı acıyı hissediyorum, o eski yara kanıyor ve burda olmamalarından mutluluk duyuyorum.

* ama ben yoksulum, soyadımın sonu ünlü bir harfle bitiyor ve benden nefret ediyorlar, babamdan ve babamın babasından da, ellerinden gelse kanımı içerler ama yaşlanmışlar artık, güneşin altında ölüyorlar, oysa ben genç umut doluyum, yaşadığımız zamanı ve ülkemi seviyorum ve sana yağlı dediğimde yüreğim değildi konuşan, eski bir yara titreşti sadece. yaptığımdan çok utanıyorum.

* aşk her şey demek değildi. kadınlar her şey demek değildi.

öğrenir insan

öğrenir insan dayanmayı çünkü dayanmamak
dünyayı onlara devreder
ve onların gerçekten
sıfır kadar değeri yok.

dayanmak yürek ister
ve olasılıklar ne kadar kötüyse
zaferin tadı o kadar
iyi çıkar.

özgürlük
için savaşmak gerekir derler.
bunu biliyorum.
ama ben japonlarla, italyanlarla, almanlarla
ya da ruslarla
savaşmak zorunda kalmadım
özgürlüğüm için.
amerikalılarla savaştım; aile kurumuyla, okul
bahçesiyle, patronlarla, sokak hanımefendileriyle,
dostlarla, sistemin
kendisiyle.

sonu yok, elbette, savaşmanın.
zamanında varan bir tren gibi gelir zorluklar.
artık akşamdan kalınan bir sabah ya da
fabrikadaki üretim bandı olmayabilir sorun,
ihanet, yalan ve sahte
umut alır yerlerini.
uykumuzda bile sınandığımıza
inanıyorum, ve sık sık her şey o kadar
ölümcül bir hal alır ki
gülmekten başka bir şey gelmez elden.

biraz talih gerekir dayanmak için, biraz bilgi ve
makul ölçüde
mizah, çünkü kayıtsızlar daha da kayıtsızlaştı,
güçlüler daha da güçlendi,
bir zamanlar cesur olanlar ise
artık daha az cesur ve
bize kalan tek şey
filin ormanda sessizce durup ölümü bekleyişini
göz önünde bulundurmak,
insanların tekrar tekrar başarısızlığa uğrayışlarını,
rahibin dualarını unutuşunu,
aşkın ahmaklığa dönüşünü,
ya da soğuk yağmurların mozart'ın mezarını
ıslatışını. bütün bunlara ve daha birçok
şeye rağmen
insan öğrenir sonunda
dayanmayı.

bir zamanlar kurt cobain vardı

yabancı müziğe ilgi duymaya başladığım zamanlarda - ki 12 13 yaşıma tekabül eder- kahramanlarımdan biriydi kurt cobain ve onun nirvana'sı. o taze bedenimi ve ruhumu da o vakitler çok etkilemişti, yaptığı şarkılar, sözleri, demeçleri ve intiharıyla... ergenlik zamanlarımın kralıydı bu herif. sabah akşam nirvana ayinleri yapıyorduk benim gibi birkaç zibidiyle birlikte. bir dönemdi geldi geçti. ama yeri özeldir kalbimizde her daim. bugün öleli 16 yıl olmuş. yani intihar edeli. 80'li yılları bitiren adamdı kendisi grunge rock ile. 80 li yılların sonlarında doğan x generation'un kalbiydi. bıraktı bir iz gitti işte...

ben ve ben ve ben

insanın kendini anlatması hem çok zor hem çok kolay
çocuktum sevdim bu dünyayı
top oynadım bahçelerinde
hep büyümek zorunda hissettim kendimi
büyümek zorundaydım
şimdilerde yaş aldığımı görmek ise hüzne boğuyor beni
yaşam uğrunda mücadeleye değmeyecek kadar güzelmiş anladım
serseriydim
biraz çürümüştüm
tahrip olmuştum
gereğinden fazla düşünmüştüm
aşık olmuştum
vazgeçmiştim
tekrar tekrar denemiştim
kenar mahalle entelektüeliydim
yorgundum
sarhoştum
korkardım
ama değişemezdim
böyleydim
hayatın hep lehime olacağını bilemesem de
heyecanlıydım
kendime aşıktım
iyi ki vardım
iyi doğdum...

geçmişin berbat izlerini silmesi dileğiyle güzel günlere güzel sonlara...

the painted bird

"önde koşmak arka da kalmak kadar tehlikeliydi.
her yanlış adım hareketi yavaslatır, her dusen öz kardeslerinin ayaklari altında ezilirdi.....
oysa hepimiz yalnız oldugumuzu ,gavrilalarin,mitkalarin ve öteki dostlarin, yaşantimizdan gelip gectigini bilmeli,anlamalıydık.insanlar anlaşamadıklarına gore dılsızlıgınde bır onemı yoktu.birbiriyle takısır,birbirlerinden hoslanir,opusur ya da tepsirdi.ama herkes yine kendisini düsünürdü."

korkunç bir kitap.