özel biri olduğumu sanmıştım yıllar yılı
sıradan olmak hep kötü bir şey diye belletilmişti bize
herkes kendini özel biri sanıyordu
çok kolaydı
bir şey olmasına gerek yoktu insanın
doğumuyla birlikte özeldi zaten
nice doğum günleri
türlü kutlamalar
hediyeler
herkes kendini hiçbir şey yapmayarak özel olduğuna inandırmıştı bir şekilde
dünyanın ona davranması gerektiği gibi davranacağını sanarak hem de
eğer dünya kahpelik ederse şaşırak hem de
futbolda iyiydim, tenis öğrenmiştim, tiyatro yapmıştım lisedeyken, yazılar yazmıştım sürüyle, yüzlerce kitap okumuştum, arabesk dinleyip rakı içmiştim, herkesin güldüğüne gülmüştüm, bazen ülkenin kötünün iyisi olan çakma aristokratlarıyla yemekler yemiştim, aşık olmuştum, bir kaç kişi de sevmişti denilebilir beni , en azından buna inanmışlardı,
bütün müzik türleri hakkında bilgim vardı, zaman zaman dinliyordum onları, içkiler içiyordum her çeşitten, hangi üzüm hangi yöreye ait, amerikan viskisi mi iskoç mu, aralarındaki fark ne, ezberlemiştim, esrar içmişliğim de vardı bazı geceler, bazen hüzünbaz biri olarak takılıp şarap içiyor, bazen kendini bir şey sanan, hedonist bir piç olarak viski içiyordum. bazen de underground sayıyordum kendimi, biraya vuruyordum onlarca...
hiçbiri beni tatmin etmiyordu. ne kadar başka biri olmaya çalışsam da, adana'nın kenar mahallesinden çıkma biriydim...
boş insanları seviyor, boş şeylere takılıp kalıyordum. kabaydım. ahlaksızdım. aslında çatalı hangi elimle tutacağımın bir önemi olmadığına inanıyordum.. diş macununu ortadan sıkanlara sinir olanlara sinir oluyordum..düz biriydim. saplantılıydım. ve bu duygulardan kurtulmam mümkün değildi.
hiçbir şeye ait değildim. olamıyordum.
başka biri olamadığımı, özel olamayacağımı, gayet sıradan biri olduğumu hep geceleri hatırlamam da belki bu yüzdendi.. kim bilir..
