çok insanı geride bıraktım. kadın- erkek.. çok kişi geldi geçti diyebilirim. sanki hepsiyle bir ömür beraber olacakmışım gibi sonunu düşünmeden zaman geçirdim, eğlendim, gezdim, sigaralar içtim, içkiler içtim, seviştim, kavga ettim, dayak yedim, dayak attım, horlandım, horladım, sevdim, sevildim, nefret edildim, dinledim, dinlettim, konuştum, sustum... hepsiyle bir şekilde iyi- kötü zamanlarım geçti...
arkadaşlar, sevgililer..şimdi dönüp arkama baktığımda bunları ben mi yaşamışım diyorum. rüya gibi geliyor insana. ilk an çok güçlü bir anımsama, gerçek ötesi sanma, zaman aktıkça, bölük pörçük hatırlama..
ben mi bu kadar insanla muhattap oldum diyorum, bir şeyler anlattım, bir şeyler yaptık beraberce.
şimdi dönüp arkama baktığımda, hiçlikten başka hiçbir şey göremiyorum diyorum.
insanın hayatından insanlar geçer elbet. ama döner bir gün o günleri yad eder insan o kişilerle beraber, kah gülerek, kah hüzünlenerek...
şimdi o insanların hayatlarına bakıyorum, bensiz hayatlarına bakıyorum; hepsi olması gerektiği gibiler. mutlular, kargaşadan uzaklar, gülüyüorlar, yanlarında onlara uyum gösteren insanlar var...
bazen onların fotoğraflarını görüyorum , tesadüfen ya da kasten...
işte o zaman anlıyorum nasıl tükettiğimi...
kötü oluyorum... kusasım geliyor...
fon: tom waits - alice.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder