durarak....

kaldırımlarında çiçekler yetişen yollardan geçiyorum

çamurun içinde açan çiçekler, yarı baygın yarı uyanık gibiler

umutlarım boyunca ilerliyorum yolda

yolun sonu gelmiyor bir türlü

gidiyorum, bazen tükürerek bazen zıplayarak

bir yere gelemiyorum

güneş var

ama her taraf simsiyah

her şeyin kendisi var

zıttı var

ne olduğuma bir türlü karar veremiyorum

bir kadın yaklaşıyor

sessizce fısıldıyor bir şeyler

anlamıyorum

bir adam sokuluyor bağırıyor

duymuyorum

günlerden perşembe olduğunu biliyorum bir tek

ne evime gidebiliyorum

ne sokakta kalabiliyorum

ne yalnız kalabiliyorum

ne kalabalıklara dayanabiliyorum

en sonunda

hep durduğumun farkına varıyorum

ne yol var

ne güneş

ne kadınlar

ne çiçekler...