türkçesi gecenin sonuna yolculuk. yazarı fransızlardan louis-ferdinand celine.
bukowski'nin pulp'nı okurken sıkca rastladığım bir isimdi louis-ferdinand celine, sonunda dayanamadık gittik en baba kitabı denilen ve baya da bi kalın olan bu kitabı tedarik ediverdik. eskişehir'de o zamanlar yeni açılan kahve dünya'sında hemen ilk yüz sayfasını okuyuverdik. bana çok karikatür gelirdi böyle umuma açık yerlerde kitap okumak fakat kitaba göz atardım hep bir iki sayfa. ne olduğunu anlamadan 100'ü devirmiştim bi anda ki etraf da o kadar sessiz sayılmazdı.
celine denen bu amcanın fransız edebiyatında şöyle bir ehemmiyeti var anlatalım kısaca; fransız edebiyatına argo dilini yükleyen, nahoş ve keskin diliyle milleti ilk çıktığı zamanlarda baya bir geren bir kişiymiş. bu yüzden yazıları sıkmıyor insanı. akıp gidiyor bi anda. günlük konuşma diliyle yazıyor zira. ki bu fransızlar için edebiyatta kilometre bir taşıdır.
kitabın içeriği ise ikinci dünya savaşı sırasında nihilist bir fransız doktorun - yani celine'in ta kendisinin- başından geçenlerle, düşündükleriyle ilintili. savaşın hiçbirşeye varan bir denklemler kümesini anlatmasıyla şahsımda on numara bi yer işgal etmiş, hemen hemen her bir cümlesi quote niteliğinde bir kitaptır.
bukowski'ni de yazı stilini belirlemesinde önemli bir konumu vardır bu kitabın ve celine'in anlatım dilinin. çok etkilenmiştir buk celine'den. hatta celine'i gelmiş geçmiş en büyük yazarlardan biri olarak gördüğünü de sıkça ifade etmiştir.
son olarak; 2008 yılının şubat ayında fonda leonard cohen'ın essential albümünü dinleyerek bitirmiştim bu kitabı diyerek bağlayayım olayı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder